Afwijzing

Wanneer er pijn is

"Je hoeft me niet meer te bellen" stuurde ze uit het niets.. Ik schrik en stuur haar een verontschuldiging "Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik heb je vast pijn gedaan en daar schrik ik van" 

Het blijft stil; het is mijn stiefmoeder die dit stuurt. Ik realiseer mij dat ik een aantal keren had gezegd dat ik haar zou bellen en dit nagelaten heb, de zomervakantie was druk en de weken vlogen voorbij. Geen excuus natuurlijk, ik voel behoefte om haar dit uit te leggen en haar alsnog te bellen maar zij is uit het contact gestapt en wenst geen contact met mij. Pijn voel ik, de pijn van afwijzing die mij zo bekend is vanuit de relatie met mijn eigen moeder. Het kind in mij wil alles wel doen als zij maar weer in contact treed met mij, de volwassene in mij pakt de hand van mijn innerlijk kind en gaat naar de intentie terug. We deden niet opzettelijk iemand pijn, we boden ons excuses aan en als iemand dit nog niet kan ontvangen omdat zij zelf teveel pijn heeft buigen we daarvoor. We houden niet minder van onszelf en ook niet minder van haar, er is pijn en we zijn ieder zelf verantwoordelijk voor hoe we met deze pijn omgaan. 

Vanuit een diep verlangen om te leven vanuit liefde laat ik volop liefde naar mezelf stromen en naar mijn innerlijk kind. Er is troost, warmte en geborgenheid en ruimte voor mij om vanuit kracht, liefde en respect voor mezelf en voor mij stiefmoeder uit te reiken naar haar. 

"Dit doet pijn. Ik ben open en eerlijk en neem verantwoording voor mijn deel. Voel maar of er later nog iets mogelijk is. Weet dat er bij mij nooit deuren sluiten."

Dit is het laatste berichtje dat ik stuurde, helpend voor mij om haar in liefde los te laten en geen deuren te sluiten vanuit pijn of verdriet maar deze juist liefdevol geopend te houden. Zo blijft er vanuit mij en in mij liefde stromen, voor mezelf en voor haar. 

Dat er situaties in ons leven komen die pijnlijk zijn staat vast; hoe je hiermee omgaat is aan jou. Soms als de pijn te intens is kunnen we afwijzend reageren, het moet weg, verbannen worden voor nu want de pijn is te veel. Wanneer dit onze reactie is zet zich iets vast in ons energie systeem, op de achtergrond vormt dit een ruis en deze ruis kan geleidelijk aan steeds sterker worden totdat we bereid zijn met een liefdevolle blik hiernaar te kijken en de pijn te doorvoelen. Wanneer de pijn, het verdriet, de angst er mag zijn en liefdevol omarmd wordt door jezelf blijft er liefde stromen en zal je ervaren dat het weer opklaart. 

Zacht, liefdevol en compassievol zijn begint bij jezelf voor jezelf en van daaruit kan dit stromen naar de ander

Liefs, Marloes